Tijdens een festival in 1992 hoorde ik voor het eerst de klanken van de yiḏaki (didgeridoo).
Het geluid treft mij als bliksem en schiet via mijn trommelvliezen direct naar mijn hart.
En daar resoneert het tot op de dag van vandaag.
Vanaf het allereerste begin wil wil muziek maken met andere muzikanten.
Mijn introductie is namelijk via de Aboriginal rockband Yothu Yindi.
En het is mij vanaf het begin al duidelijk dat de didgeridoo, in de traditie, eigenlijk een soort percussie-instrument is.
ik speel met een enorme verscheidenheid aan muzikanten, bands en projecten. Van traditionele Afrikaanse percussie groepen tot rock en van modern klassiek tot techno.
Met mijn uitgebreide kennis over de traditionele didgeridoo adviseer ik musea door heel Europa en helpt hen bij het opzetten van exposities.
Zowel solo als met verschillende projecten en bands speel ik op festivals en feesten over de halve wereld. Van Rusland tot Togo en van Denemarken tot Spanje. Van het Boom Festival met 30.000 bezoekers tot Mañana Mañana in Laren.
Ik probeer elke keer het publiek met volle overtuiging te bereiken.
Na mijn eerste bezoek aan de oude meesters in Arnhemland / Australië, de geboortegrond van de traditionele didgeridoo (yiḏaki) ben ik geadopteerd binnen een van de vele Yolŋu clans.
Tijdens mijn vele reizen naar Australië zoek ik steeds de verdieping en onderhoudt ik mijn relaties met de traditionele eigenaren van de didgeridoo.
Mijn boodschap is dan ook helder en mijn missie concreet:
De didgeridoo gebruiken en presenteren als een volwaardig muziekinstrument.
Het verspreiden van het echte verhaal van de didgeridoo, en met mijn band Acoustick, het publiek laten dansen op de klanken die mijn leven ruim 32 jaar geleden zo op zijn kop hebben gezet.